maandag 14 augustus 2017

De meest gestelde vraag als je kinderen krijgt.

En slaapt je kindje al door? 


Ik denk dat bovenstaande vraag een van de meest gehoorde vragen is eenmaal je kindje is geboren. Het is bijna ondenkbaar in onze maatschappij dat je daar NEE op antwoord. 
Tegenwoordig wordt verwacht dat je kindje na de geboorte al snel doorslaapt. Zodat je als ouders terug rust krijgt. 

Verwachtingen 

Door die vraag creëer je voor pasbevallen mama's en mama's in spe ( en natuurlijk ook de papa's ) heel wat verwachtingen. 
Namelijk dat een klein baby'tje al snel de klok rond moet slapen. Dat een klein baby'tje alleen moet slapen. Dat ze zonder geborgenheid moeten kunnen. 
Ook ik had bij ons eerste kindje die verwachtingen in mijn hoofd. Dacht dat we snel terug nachten van 8-9-10u slaap zouden hebben. 
Maar niets was minder waar ! Aiden dronk dag en nacht om de 2-3u , dus elke nacht meerder malen uit mijn bed, met mijn ogen half open naar zijn kamertje. Om hem daar in de schommelstoel te voeden. Ik ben van nature al een moeilijke slaper. Dus vaak lag ik nog een half uurtje ofzo wakker vooraleer ik weer insliep. 
Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen hoe vermoeid ik was, en blij dat ik uiteindelijk 6 maand thuis was en aan die onderbroken nachten kon wennen. 
Bij Ailée kregen we ook dikwijls de vraag , zelfs van onbekenden in de winkel ..
Maar deze keer deden we een paar dingen helemaal anders :). Dingen die we bij Aiden pas leerden kennen toen hij een maand of 6 was. Waarvan ik door de vele facebookgroepjes geleerd heb dat veel mama's en papa's het zo doen, maar het niet altijd durven zeggen uit angst voor de opmerkingen van anderen. Sindsdien besloot ik om gewoon te zeggen waarop het staat, ook tegen de mensen dicht rondom ons, omdat het is wat het is. 

Onderbroken nachten 

Aiden sliep de eerste 6 maanden alleen op z'n kamertje, omdat we dachten dat dit zo hoorde. Maar toen werd hij ziek en moest hij worden opgenomen in het ziekenhuis. Sindsdien werd hij panisch van angst als hij in een spijlenbedje werd gelegd door ons. Ik kan je verzekeren dat dit echt geen leuk gevoel was. Af en toe dacht ik ook kom we bijten door en laten hem even huilen.  Dan stond ik aan de deur en brak mijn hart in 1000 stukjes. Maar hij werd niet rustiger, nee hij werd zo kwaad dat hij bloedrood en op den duur bijna paars werd van te huilen. 
Dat was voor ons het moment om het anders te gaan aanpakken. We leerden dat je heus kan "samenslapen" metje kind. Eerst sliep hij bij ons in bed, na verloop van tijd toch maar een Ikea bedje aangeschaft en de zijkant eraf gehaald, zodat hij een co-sleeper had. 
Wat een verandering voor hem en voor ons! Ik was veel minder vermoeid, want ik kon plots gewoon lekker blijven liggen om te voeden ;). 
De meeste mensen in onze omgeving wisten hier niets van af. Enkel en alleen omdat ik schrik had veroordeelt te worden door onze omgeving. 

1 jaar - 2 jaar - 3 jaar 

Eenmaal ze bijna een jaar oud zijn verdwijnt deze vraag, gewoon omdat mensen ervan uitgaan dat je kindje de klok rond doorslaapt. En al zeker als ze twee of drie zijn. 
Hierbij wil ik graag iedereen een hart onder de riem steken, iedereen die kindjes het die niet doorslapen. Want er is niets mis mee, oké toegegeven we willen allemaal graag terug doorslapen ;). Maar het is perfect natuurlijk dat ze nog wakker worden. 
Aiden is nu 3,5jaar en de nachten die hij echt doorsliep kunnen we nu denk ik op 2 handen tellen. Het is soms zwaar , en vermoeiend zeker in combinatie met gaan werken of toen zn kleine zusje geboren werd. Daarom ik ben benieuwd hoe het zal zijn als ik terug aan de slag ga in oktober. Als werkende mama van 2 kindjes die niet doorslapen ;). 
Tot ongeveer 2 jaar dronk Aiden snachts nog, hetzij bij mij, hetzij koemelk ( dat kreeg hij toen oké e borstvoeding in de nacht wou afbouwen ). Uiteindelijk hebben we de borstvoeding snachts volledig afgebouwd maar toen dronk hij echt heel veel melk snachts ( soms tot 500ml!!). Dus besloten we de melk te vervangen door water. Wat echt niet zo makkelijk was , en ons zeker een week slapeloze nachten bezorgde. 
Rond zijn 2,5j was hij dus snachts sporadisch nog wakker om te drinken. Maar dan was het dikwijls gewoon maar mama ik ben wakker, of door een droom. In de zomer van 2016 werd hij zindelijk. Bijna vrijwel direct dag en nacht. Hoera! 🎉 
Maar dat betekende dus snachts opstaan omdat hij moest plassen. Dus daar gaan je doorslaap nachten alweer 😊. Ondertussen was ik dus ook zwanger van ons meisje, en ik heb dikwijls naast zijn bedje gezeten en in mezelf gevloekt van waarom kan je nu niet gewoon slapen. 

Patronen

Na al die onderbroken nachten beginnen we wel te merken wat we kunnen doen om wat bij te sturen ;). Zo merkten we dat door zijn enorme vraag naar melk hij meer slijm produceerde, snachts meer hoeste in z'n slaap. Dus dat hebben we ook overdag afgebouwd en we merken toch wel een verschil. Niet dat hij wonderbaarlijk plots doorslaapt ofzo he ;). 

Eten : we merken ook hoe slechter hij savonds eet , hoe meer hij wakker wordt snachts. Dus proberen we nu echt wel bij te sturen dat hij voldoende eet voor hij in bed kruipt. 

Spelen : hoe actiever zijn dag geweest is, hoe fysieker hij geprikkeld wordt hoe beter hij slaapt. Anders verwerkt hij die prikkels in de nacht waardoor hij dus weer meer wakker is. 

Hulpmiddeltjes

Door het langdurig wakker worden snachts zijn wij wel opzoek gegaan naar dingen die ons een beetje kunnen helpen. Ik had op den duur het gevoel baad het niet dan schaadt het niet. 
Hieronder een opsomming van hetgeen wij allemaal probeerden. 

Vast slaapritueel : pyjama aandoen, tandjes poetsen, gaan plassen, nog wat drinken ( water of een borst ) een verhaaltje of nog de dag eens overlopen en onder de wol. We merken niet veel verschil als we hier an eens iets in een omgekeerde volgorde doen, maar wel als we voorbij het uur van slapengaan komen.. Hier geldt dus ook in de vakantie in bed tussen 19u/19u30. 

Bachbloesems : druppeltjes die we voor het slapengaan toedienen. In het doorslapen merken we hier geen verschil in! Wel in het minder angstig wakker worden. 

Osteopaat : dit was een van de laatste dingen die ik nog wel een kans wou geven. Wegingen afgelopen vrijdag langs. Via buisjes met inhoud die hij op de buik legde werd de sterkte van de spieren getest. We kregen homeopatische bolletjes voorgeschreven die we Aiden eenmalig moesten toedienen. 1 flesje diezelfde week nog en eentje volgende week. 
Of het toeval is of niet dat weten we natuurlijk nooit. Maar de afgelopen twee dagen sliep hij wel door ;) al was hij vandaag wel al wakker om 6u30. Maar hey ochtendstond heeft goud in de mond zeggen ze toch ;). 

Baby nummer 2

Bij Ailée ging het dus van na de geboorte helemaal anders. Ze sliep direct in de cosleeper bij ons op de kamer. En sinds een paar maanden houden we nu bij haar ook al aan om rond hetzelfde uur haar in bed te leggen. Maar wel nadat ze nog eens goed bij mama dronk en meestal dus in slaap valt aan de borst. 
Wil dat zeggen dat zij wel al doorslaapt? Nee toch niet! Al heeft ze het wel al af en toe gedaan. Wel merk ik dat ze een veel betere slaper is dan Aiden. Maar ze is dan ook nog maar 8 maandjes nu , er kan dus nog veel veranderen. 

Moraal van het verhaal 

Elk kind is anders! Of ze nu wel of niet doorslapen, je kindje is heus normaal. De een heeft gewoon meer nood aan geborgenheid, lichamelijk contact in de nacht dan anderen. Het ene kindje heeft sneller een leeg maagje in de nacht dan anderen. En dat is perfect normaal en niets om je over te schamen! 
Moest de maatschappelijke druk op het doorslapen eens niet zo hoog zijn , zouden veel mama's er sneller durven voor uitkomen dat hun kindje niet doorslaapt. Zo zouden we allemaal wat meer het gevoel krijgen dat dat oké is , normaal is. 
Dus bij deze een extra dikke knuffel voor alle mama's die zoals mij al vrij lang zonder een nachtje "doorslapen" in het moederschap staan. 
You're not alone! 

Liefs,

Kiani
Xxx


vrijdag 4 augustus 2017

Die eerste keer bij een tweede kindjeI

De eerste keer.


Vanaf het moment dat dat kleine lijfje, wat 9 maand lang in je buik groeide, op je buik ligt ervaar je als mama een heleboel eerste keren! Memorabele momenten die je niet snel vergeet, en die je vastlegt op foto waarschijnlijk. 
Te beginnen bij het begin. 

De geboorte

Ik denk dat ik wel mag zeggen dat dit een van de meest magische momenten uit je leven is. Je leert iemand kennen die je nog nooit gezien hebt, maar waarvan je weet dat je liefde zo oneindig groot is. 
Een overweldigend gevoel vond ik. 
Zo blij dat je eindelijk dat kleine mensje mag vasthouden, knuffelen en ruiken! 
Dit moment vond ik bij beide zwangerschappen zo zalig. Als ik mijn ogen sluit kan ik een beetje opnieuw beleven wat ik toen voelde. 
Laten we zeggen dat dit het enige momenten is dat voor beiden gelijk opgaat. Maar alle volgende momenten zijn voor mij heel verschillend ;). 

Mijn baby kan rollen 

Bij Aiden zat ik vol ongeduld te wachten. Was ik jaloers op de mama's uit mijn mamagroepje ( op fb ) waarvan de kindjes dit wel al konden. Deed ik er alles aan om hem te stimuleren, en hij bleef hardnekkig volharden om het niet te doen :p. Tot hij een maand of 8 was en plots wel bewust ging rollen. Euforisch was ik!! Mijn baby kon rollen. 

Wel dit was deze keer wel even anders! Ailée was een maand of 4 ( denk ik..) en rolde plots van buik naar rug. En al vlug volgde omgekeerd ook. Zonder stimulans kon mijn kleine baby gewoon rollen. Super blij maar toch wat verbaasd, mijn kleine baby was zo snel! Ze was nu al baby af :p niet meer dat platte baby'tje ! ( en dat terwijl ik me had voorgenomen wat meer te genieten van die inimibaby tijd. Achteraf gezien eigenlijk logisch want er gebeurd nu veel meer op haar niveau, ze ziet grote broer met vanalles spelen op de grond. 

Kruipen

Ook dat verliep hier eigenlijk wat zoals bovenstaand geval. Na het rollen volgde hier al snel het kruipen. Aiden deed er eventjes over om het kruipen goed onder de knie te krijgen. Was nog een beetje onzeker in het begin , maar eenmaal hij het door had super zelfzeker. 

Wel Ailée was nog 10x sneller! Op twee dagen was ze ermee weg. De eerste dag nog een wankel gangetje terwijl ze probeerde op haar knietjes vooruit te geraken. Dag twee leek alsof ze al 3 maand kon kruipen. Zo zelfzeker verplaatste ze zich door onze woonkamer. Nu nog schrikken we er soms van hoe snel ze vooruit geraakt. 

En ook hier geld voor mij een andere eerste keer. Ik weet nog hoe ik bij Aiden uitkeek naar die eerste kruipjes. Hoe ik ernaar verlangde dat hij dat kon, nu de tweede keer was ze er al mee weg voor ik er nog maar aan dacht dat ze het misschien zou gaan proberen. 
Beide keren ontzettend trots, maar bij de ene lang er op gewacht. Terwijl ik bij de tweede dacht , hé zo snel hoeft het nu toch ook allemaal niet te gaan!! 


In de winkelkar

Volgens mij is dit voor bijna elke ouder wel een euforisch momentje! Weer wat minder gesleur met die maxicosi. Want geef toe, het is een vervelend ding. Terwijl ik bij Aiden het ding nog overal mee naartoe sleurde, was is deze keer al wat meer voorbereid op alternatieven. 

Als Ailée sliep gebruikte ik nog de maxi cosi in de kar, maar dan kan je nooit veel boodschappen ernaast leggen. Dus hoera voor de wakkere momenten, dan ging ze steevast in de ringsling mee naar de winkel. Maar sinds vandaag kan ze dus ook al wat langer zitten en mocht ze in het zitje van de kar. 

Terwijl dit bij Aiden gelijkstond aan wat rustiger en comfortabeler winkelen was het vandaag een groot drama! Alle mensen die in de winkel waren hebben het geweten ;). Ik hoor jullie al denken, vond ze het niet leuk? Jawel hoor! Maar Aiden wou het zitje voor zichzelf en ik moest Ailée maar dragen volgens hem. In de kar zelf zitten? Nee dat vind ik niet zo leuk zegt hij dan. Stappen? Nee dan begon hij te huilen want hij wou gedragen worden. 
Deze eerste keer was voor Ailée een groot succes maar toch een hele andere beleving door grote broer erbij. 

De eerste keer echt loslaten 

Bij Aiden was dit toen hij 5 maand oud was. We lasten toen een etentje met ons tweetjes in :). Hij ging naar mijn ouders en wij zaten op 5 minuutjes van hun thuis op restaurant. Wat was dat moeilijk! Ik heb wel 100x m'n telefoon gecheckt, gepiekerd of hij wel z'n afgekolfde melk uit het flesje wou drinken. We genoten ervan maar toch zooo blij dat ik hem terug kon gaan ophalen. Kort daarna moest hij naar de crèche en ik terug uit werken. Nog een grotere stap in het loslaten, naar tot nu toe nog onbekende mensen, en wel voor min 9u mijn baby niet zien. Ik heb gehuild, want ik had het daar zo moeilijk mee..

Nu is Ailée ondertussen bijna 8 maand oud en ze gaat volgende week voor de eerste keer een paar uurtjes weg. Wij hebben een date-namiddag. ;). Opnieuw vind ik dat zeer moeilijk. Mijn baby'tje weer afgeven aan iemand anders. Ze gaat samen met grote broer bij haar lieve meter ! Dus ik weet dat ze ik goede handen zijn. Maar toch heb ik ook een stukje leren loslaten al. Terwijl ik bij Aiden overal zo bezorgd in was heb ik nu meer de ingesteldheid : we zien wel hoe het loopt. Drinkt ze, of drinkt ze niet? Tja we zien wel. Ik ben alvast ook wat gerustgesteld dat grote broer erbij is en dat hij ongetwijfeld voor zijn zusje zal zorgen en haar beschermen. 

The rest is yet to come

Ongetwijfeld zullen er nog heel veel eerste momenten volgen, zoals de eerste stapjes, de eerste woordjes, de eerste keer naar de kapper. 
En hoewel ze beiden mij telkens emo maken heb ik nu al geleerd dat de eerste keer bij een eerste kindje soms net dat tikje anders is dan de eerste keer bij een tweede kindje ( of derde, of vierde,...)

Aangezien je nu niet alleen meer oog hebt voor je baby, maar er ook nog de oudste moet bijnemen. Dat hun die eerste keer van het baby'tje mee beleven. En laat dat voor hen nu ook net een stukje leren zijn. Ze zijn ook wel trots dat dat kleintje plots nieuwe dingen kan, maar toch toont het voor hen ook aan dat zij alweer net wat groter zijn ( dan ze soms willen toegeven ;) ). 



Hoe ervaarden jullie die eerste momenten / mijlpalen bij een tweede of volgende kindje? Vonden jullie dit anders of gewoon exact hetzelfde. 


Liefs,

Kiani
Xxx